BALİ-UBUD
Bali-Denpasar otobüs terminaline vardığımda tüm taksiciler saldırışa geçtiler. Ubud bölgesine gitmek istiyordum. Toplu taşıma aracı sordum ama sorduğum herkes olmadığını idda etti. Aynı yöne giden Polonya'lı çiftle beraber en ucuz fiyatı veren taksiye atladık ve Ubud'a ulaştık. Taksiden indim çiftle vedalaştım. Akşam olmak üzereydi karnım açtı (Her zamanki gibi) ve kalacak yer bulmam gerekiyordu. Bir ATM buldum ve para çekmeye çalıştım zira hiç param kalmamıştı. ATM den para çekmeye çalıştım ama olmadı ve lanet ATM kartımı geri vermedi. Kartımı resmen yuttu ve geri vermedi. Hemen bankayı aradım kartımı istedim ama ertesi günden önce veremeyeceklerini söylediler. Ne yaptıysam olmadı. Ben de tamam dedim numaramı bıraktım. Çantamda nolur noolmaz diye bıraktığım birkaç doları bozdurdum ve yemek yedim. Sıra kalacak yer bulmaya geldi ama Ubud'da fiyatlar yüksekti. Çoğu yerden "Doluyuz" cevabı aldım. "Ülen işler ters gidiyor beaa" derken genç bir Endonezya'lı kalacak yer mi arıyorum diye sordu. "Evet" dedim ve beni "Madi ve Ayu" nun işlettiği pansiyona götürdü. Birbirinden şeker ve canayakın bu iki insan 2 çocukları ve amcaları ile iki yer işletiyorlardı. Bana öyle bir Bungalov ve öyle bir fiyat verdiler ki çok şaşırdım. Kocaman bir odası, mutfağı ve içinde küveti olan banyosuyla harika bir Bungalov. Sıcak suyu bile vardı(Bayaadır sıcak su yüzü görmemiştim de:) Etrafında Hindistan cevizi ağaçlarının sarmaladığı yemyeşil pirinç tarlası, rengarenk çiçeklerin olduğu sessiz ve huzurlu bir yer. Fiyatı da 12 dolar. Bali-Ubud'u bilenler böyle bir yer için bu fiyatın çook uygun olduğunu tahmin edebilirler.(Vera Accomodation ve Angga House-Bisma sokağı) Hemen küveti doldurdum, biramı aldım, müzik açtım ve keyfini sürdüm :)
Ertesi gün kartımı almak için bana söz verdikleri telefonu etmelerini bekledim ama aramadılar. Ben aradım ve kartımı sordum. Önce beklettiler sonra salladılar ve sonuda haftaya çarşambadan önce veremeyeceklerini söylediler ki bu 5 gün ederdi cebimdeki para ile 1 günden fazla idare edemezdim. 2-3 saat aradım 4-5 kişiye tekrar tekrar derdimi anlattım eğer kartı alamazsam aç ve açıkta kalacağımı söyledim ama olmadı. Gerilmeye ve sinirlenmeye başladım. Zira ne dediysem "Üzgünüz bişey yapamayız orada şubemiz yok" dediler. İçimden "yahu kartı alamazsam ne yaparım" diye düşünmeye başladım. Hatta, "Bir yerden gitar bulup müzik yapabilirmiyim acaba?" diye düşündüm :))) Sonunda delirdim ve açtım ağzımı yumdum gözümü. "Eğer o kartı bana bügün vermezseniz Polise gideceğim, Büyük Elçiliği arayacağım sizi Mahkemeye vereceğim elimden geleni yapacağım ve sizle uğraşacağım o kartı bugün İS-Tİ-YO-RUM!!!" diye haykırdım. Sonunda bir cinnet herşeyi halleder sözü doğru çıktı ve özür dileyip kartımı 1 saat içinde bana ulaştıracaklarını söylediler. Be hey öküzler, bu madem mümkündü neden beni bu kadar salladınız?. Neyse kartım 40 dk sonra elimdeydi. Paramı çektim, sinir stress yerini mutluluk ve keyife bıraktı. Kendime güzel bir yemek bir de bira söyledim. Güzel Ubud'un tadını çıkarmaya başladım :) "Ye Sev Dua Et (Eat Love Pray)" filminden sonra iyice ünlenen Bali-Ubud güzel enerjisi olan huzurlu sakin ve güzel bir belde. Etrafında güzel pirinç tarlaları, onlarca Hindu tapınağı, şirin ve tarzı olan otel ve restoranları olan bir belde. Bali adası halkı Endonezya'nın diğer bölgelerinden farklı olarak Hindu inancına sahip. Bunu farketmek çok kolay. Her yer rengarenk tapınaklarlarla dolu. Dansları ve ritüelleri ile farklı bir karektere sahipler.
Harika bungalovumda doğanın göbeğinde olmasından kaynaklanan birkaç sorunla karşılaştım ama halledemeyeceğim şeyler değillerdi. Gördüğüm en büyük kertenkele benim odamdaydı. Sonra banyoda küçük örümceklerin arasında dev bir örümcek. Uyanıp gözümü açtığım da dev bir eşek arısı. Hmm yapacak birşey yok hepsi doğanın parçasılar :D
Gece hayatı bakımında çok seçeneği olmaya Ubud'da bir kaç şirin yer var tabii ki. Bunlardan birinde canlı müzik dinleyip bira içmeye karar verdim. Oturup biramı söyledim; etrafta neşeyle dans eden 65 yaş ortalamasına sahip teyzeler vardı. Bu teyzeleren bir tanesi yanıma gelip bileğimden tuttuğu gibi beni piste götürdü. Hijj bişey yapamadım başladım dans etmeye. Çok şeker ve eğlencelilerdi. Her ne kadar onların genç versiyonları ile dans etmeyi tercih etsem de yinede çok güzel vakit geçirdim. Kırmızı tişörtlü Kanada'lı Max teyze Bali'de yaşayan çok renkli birisiydi. Sonraki gün de onunla burada karşılaştık ve arkadaşları ile içip eğlendik.
İçlerinden bir tanesi (Endonezya'lı olan) amcasının Denpasar kralı olduğunu ve kendisinin de prenses olduğunu idda etti. Şüpheliydim ama daha önce konuştuğum insanlardan duyduğum kadarıyla Bali 8 bölgeden oluşuyormuş ve zamanında 8 bölgenin 8 kralı mevcutmuş. Olabilirdi ama bilemedim. Müzik yapan Grupla tanıştım ve sohbet ettim. Bali'de dört erkek ismi olduğundan bahsettiler. Tanıştığım hemen herkesin adı Madi idi :)) Diğer 3 isim; Wayan, Putu ve Kadek. Ayrıca Bali'de kast sisteminin olduğunu, gençler arasında eskisi kadar katı olmadığını, grubun gitaristinin üst, solistin alt kasttan olduğunu öğrendim. İçlerinden bir tanesi Meşhur filmin çekildiği yerleri zamanı anlattı. Bir diğeri filmden sonra adaya ünlü akını olduğunu, Metallica grubunun solisti James Hetfield'ı motosiklet kullanırken gördüğünü söyledi. Amcası da Mick Jagger'ı pirinç tarlasının ortasında öylece otururken görmüş. Başka diğer ünlülerden de bahsettiler ama aklımda bunlar kalmış :) Onlara, bana ufak ufak yazmaya başlayan bu kadının gerçekten Prenses olup olmadığını da sordum. "Bize de aynı şeyi söyledi ama bilmiyoruz, krallık sadece sembolik şimdilerde dediler." Gece ilerledikçe prenses teyze iyice yazmaya başladı ve ben pansiyonuma dönmeye karar verince benimle yürümek istedi. Nazikçe reddettim ve bungalovumun yolunu tuttum.
Ubud keyifli bir iki gün geçirilebilinicek bir yer. Özellikle Bisma sokağı konaklama ve yeme içme bakımından güzel bir yer. Monkey Forest caddesi birkaç bar ihtiva ediyor. Ubud Sarayında düzenlenen Dans gösterisini tavsiye ederim. Motosiklet kiralayıp etraf dolaşılabilir, prinç tarları izlenebilir. İnsanlarla vedalaştım ve şirin aile ortamlı pansiyonumdan ayrıldım ve yünümü adanın bir başka beldesine, plaj ve eğlence hayatı ile ünlü "Kuta" bölgesine çevirdim...
BALİ-KUTA
Kuta yolunda tanıştığım Çinli arkadaş sayesinde güzel bir konuma sahip bir yerde gayet uygun bir fiyata kalacak yerimi ayarladım. Bana ucuz ve güzel bir restoran da gösterdi ve sonra vedalaştık. Kuta'nın Ubud'dan farklı bir enerjiye sahip olduğu hemen anlaşılıyor. Daha basit ve hareketli bir yer. Etraf cafe bar pub vs dolu. Önce plaja gittim. Kiralık bir sürü sörf tahtası, az sayıda sörf yapan insan, kalabalık olmayan bir plaj. Yüksek sezon olmadığı hemen anlaşılıyor. Tanıştığım Endonezya'lı arkadaşlarla akşam buluştuk önce plajda içtik, sonra bir barda sonra ille Karaoke bara gideceğiz diye tutturdular ve Karaoke bara gittik. Gayet eğlenceli bir akşam oldu. İyi niyetli ve eğlenceli insanlardı. Kareoke barda şarkı bile söyledim :)) İki gün bu arkadaşlarla vakit geçirdim ve sohbet edip dolaştık. Onlar da içki içmeyi seven insanlar olunca iyi anlaştık.
Ertesi gün etrafı dolaştım; Avustralya'ya geçmeden güzel bir tişört almak istiyordum ama bulamadım. Pansiyonuma döndüğümde yan odada gitar çalan bir genç gördüm. Yanına gittim ve biraz takıldık. Aynı rotada seyahat eden 18 yaşında bir İngiliz; Billy. Gayet kafa dengi çıktı. Akşam onunla dışarı çıktık ve canlı müzik yapan birkaç yer dolaştık. Çok başarılı olmayan birkaç grup dinledik. Ertesi gün etrafı dolaştık. Kuta da gündüz yapacak fazla birşey yok. Burada da motosiklet kiralayıp farklı plajlar ve beldeleri gezmek mümkün. İnsanlar gündüz ya yatıyorlar ya da plajda takılıyorlar. Akşam herkes dışarıda barlarda ve kulüplerde eğleniyorlar. Etraf Avusralya'lı gençlerle dolu. Fiyatlar Ubud'a göre daha makul geldi bana. Ubud'da herkes tersini söylemişti.
Sonraki gün de Billy ile vakit geçirdik. Sonrasında Kuta sıkmaya başladı; ben Gili adalarına gitmeye karar verdim o Jakarta'ya dönecekti. Ama fikrini değiştirdi ve benimle Gili Adalarına gelmeye karar verdi. Biletleri aldık ve önce minibüse sonra bota atlayıp Gili Trawangan adasına geldik...
Bali-Denpasar otobüs terminaline vardığımda tüm taksiciler saldırışa geçtiler. Ubud bölgesine gitmek istiyordum. Toplu taşıma aracı sordum ama sorduğum herkes olmadığını idda etti. Aynı yöne giden Polonya'lı çiftle beraber en ucuz fiyatı veren taksiye atladık ve Ubud'a ulaştık. Taksiden indim çiftle vedalaştım. Akşam olmak üzereydi karnım açtı (Her zamanki gibi) ve kalacak yer bulmam gerekiyordu. Bir ATM buldum ve para çekmeye çalıştım zira hiç param kalmamıştı. ATM den para çekmeye çalıştım ama olmadı ve lanet ATM kartımı geri vermedi. Kartımı resmen yuttu ve geri vermedi. Hemen bankayı aradım kartımı istedim ama ertesi günden önce veremeyeceklerini söylediler. Ne yaptıysam olmadı. Ben de tamam dedim numaramı bıraktım. Çantamda nolur noolmaz diye bıraktığım birkaç doları bozdurdum ve yemek yedim. Sıra kalacak yer bulmaya geldi ama Ubud'da fiyatlar yüksekti. Çoğu yerden "Doluyuz" cevabı aldım. "Ülen işler ters gidiyor beaa" derken genç bir Endonezya'lı kalacak yer mi arıyorum diye sordu. "Evet" dedim ve beni "Madi ve Ayu" nun işlettiği pansiyona götürdü. Birbirinden şeker ve canayakın bu iki insan 2 çocukları ve amcaları ile iki yer işletiyorlardı. Bana öyle bir Bungalov ve öyle bir fiyat verdiler ki çok şaşırdım. Kocaman bir odası, mutfağı ve içinde küveti olan banyosuyla harika bir Bungalov. Sıcak suyu bile vardı(Bayaadır sıcak su yüzü görmemiştim de:) Etrafında Hindistan cevizi ağaçlarının sarmaladığı yemyeşil pirinç tarlası, rengarenk çiçeklerin olduğu sessiz ve huzurlu bir yer. Fiyatı da 12 dolar. Bali-Ubud'u bilenler böyle bir yer için bu fiyatın çook uygun olduğunu tahmin edebilirler.(Vera Accomodation ve Angga House-Bisma sokağı) Hemen küveti doldurdum, biramı aldım, müzik açtım ve keyfini sürdüm :)
Ertesi gün kartımı almak için bana söz verdikleri telefonu etmelerini bekledim ama aramadılar. Ben aradım ve kartımı sordum. Önce beklettiler sonra salladılar ve sonuda haftaya çarşambadan önce veremeyeceklerini söylediler ki bu 5 gün ederdi cebimdeki para ile 1 günden fazla idare edemezdim. 2-3 saat aradım 4-5 kişiye tekrar tekrar derdimi anlattım eğer kartı alamazsam aç ve açıkta kalacağımı söyledim ama olmadı. Gerilmeye ve sinirlenmeye başladım. Zira ne dediysem "Üzgünüz bişey yapamayız orada şubemiz yok" dediler. İçimden "yahu kartı alamazsam ne yaparım" diye düşünmeye başladım. Hatta, "Bir yerden gitar bulup müzik yapabilirmiyim acaba?" diye düşündüm :))) Sonunda delirdim ve açtım ağzımı yumdum gözümü. "Eğer o kartı bana bügün vermezseniz Polise gideceğim, Büyük Elçiliği arayacağım sizi Mahkemeye vereceğim elimden geleni yapacağım ve sizle uğraşacağım o kartı bugün İS-Tİ-YO-RUM!!!" diye haykırdım. Sonunda bir cinnet herşeyi halleder sözü doğru çıktı ve özür dileyip kartımı 1 saat içinde bana ulaştıracaklarını söylediler. Be hey öküzler, bu madem mümkündü neden beni bu kadar salladınız?. Neyse kartım 40 dk sonra elimdeydi. Paramı çektim, sinir stress yerini mutluluk ve keyife bıraktı. Kendime güzel bir yemek bir de bira söyledim. Güzel Ubud'un tadını çıkarmaya başladım :) "Ye Sev Dua Et (Eat Love Pray)" filminden sonra iyice ünlenen Bali-Ubud güzel enerjisi olan huzurlu sakin ve güzel bir belde. Etrafında güzel pirinç tarlaları, onlarca Hindu tapınağı, şirin ve tarzı olan otel ve restoranları olan bir belde. Bali adası halkı Endonezya'nın diğer bölgelerinden farklı olarak Hindu inancına sahip. Bunu farketmek çok kolay. Her yer rengarenk tapınaklarlarla dolu. Dansları ve ritüelleri ile farklı bir karektere sahipler.
Harika bungalovumda doğanın göbeğinde olmasından kaynaklanan birkaç sorunla karşılaştım ama halledemeyeceğim şeyler değillerdi. Gördüğüm en büyük kertenkele benim odamdaydı. Sonra banyoda küçük örümceklerin arasında dev bir örümcek. Uyanıp gözümü açtığım da dev bir eşek arısı. Hmm yapacak birşey yok hepsi doğanın parçasılar :D
Gece hayatı bakımında çok seçeneği olmaya Ubud'da bir kaç şirin yer var tabii ki. Bunlardan birinde canlı müzik dinleyip bira içmeye karar verdim. Oturup biramı söyledim; etrafta neşeyle dans eden 65 yaş ortalamasına sahip teyzeler vardı. Bu teyzeleren bir tanesi yanıma gelip bileğimden tuttuğu gibi beni piste götürdü. Hijj bişey yapamadım başladım dans etmeye. Çok şeker ve eğlencelilerdi. Her ne kadar onların genç versiyonları ile dans etmeyi tercih etsem de yinede çok güzel vakit geçirdim. Kırmızı tişörtlü Kanada'lı Max teyze Bali'de yaşayan çok renkli birisiydi. Sonraki gün de onunla burada karşılaştık ve arkadaşları ile içip eğlendik.
İçlerinden bir tanesi (Endonezya'lı olan) amcasının Denpasar kralı olduğunu ve kendisinin de prenses olduğunu idda etti. Şüpheliydim ama daha önce konuştuğum insanlardan duyduğum kadarıyla Bali 8 bölgeden oluşuyormuş ve zamanında 8 bölgenin 8 kralı mevcutmuş. Olabilirdi ama bilemedim. Müzik yapan Grupla tanıştım ve sohbet ettim. Bali'de dört erkek ismi olduğundan bahsettiler. Tanıştığım hemen herkesin adı Madi idi :)) Diğer 3 isim; Wayan, Putu ve Kadek. Ayrıca Bali'de kast sisteminin olduğunu, gençler arasında eskisi kadar katı olmadığını, grubun gitaristinin üst, solistin alt kasttan olduğunu öğrendim. İçlerinden bir tanesi Meşhur filmin çekildiği yerleri zamanı anlattı. Bir diğeri filmden sonra adaya ünlü akını olduğunu, Metallica grubunun solisti James Hetfield'ı motosiklet kullanırken gördüğünü söyledi. Amcası da Mick Jagger'ı pirinç tarlasının ortasında öylece otururken görmüş. Başka diğer ünlülerden de bahsettiler ama aklımda bunlar kalmış :) Onlara, bana ufak ufak yazmaya başlayan bu kadının gerçekten Prenses olup olmadığını da sordum. "Bize de aynı şeyi söyledi ama bilmiyoruz, krallık sadece sembolik şimdilerde dediler." Gece ilerledikçe prenses teyze iyice yazmaya başladı ve ben pansiyonuma dönmeye karar verince benimle yürümek istedi. Nazikçe reddettim ve bungalovumun yolunu tuttum.
Ubud keyifli bir iki gün geçirilebilinicek bir yer. Özellikle Bisma sokağı konaklama ve yeme içme bakımından güzel bir yer. Monkey Forest caddesi birkaç bar ihtiva ediyor. Ubud Sarayında düzenlenen Dans gösterisini tavsiye ederim. Motosiklet kiralayıp etraf dolaşılabilir, prinç tarları izlenebilir. İnsanlarla vedalaştım ve şirin aile ortamlı pansiyonumdan ayrıldım ve yünümü adanın bir başka beldesine, plaj ve eğlence hayatı ile ünlü "Kuta" bölgesine çevirdim...
BALİ-KUTA
Kuta yolunda tanıştığım Çinli arkadaş sayesinde güzel bir konuma sahip bir yerde gayet uygun bir fiyata kalacak yerimi ayarladım. Bana ucuz ve güzel bir restoran da gösterdi ve sonra vedalaştık. Kuta'nın Ubud'dan farklı bir enerjiye sahip olduğu hemen anlaşılıyor. Daha basit ve hareketli bir yer. Etraf cafe bar pub vs dolu. Önce plaja gittim. Kiralık bir sürü sörf tahtası, az sayıda sörf yapan insan, kalabalık olmayan bir plaj. Yüksek sezon olmadığı hemen anlaşılıyor. Tanıştığım Endonezya'lı arkadaşlarla akşam buluştuk önce plajda içtik, sonra bir barda sonra ille Karaoke bara gideceğiz diye tutturdular ve Karaoke bara gittik. Gayet eğlenceli bir akşam oldu. İyi niyetli ve eğlenceli insanlardı. Kareoke barda şarkı bile söyledim :)) İki gün bu arkadaşlarla vakit geçirdim ve sohbet edip dolaştık. Onlar da içki içmeyi seven insanlar olunca iyi anlaştık.
Ertesi gün etrafı dolaştım; Avustralya'ya geçmeden güzel bir tişört almak istiyordum ama bulamadım. Pansiyonuma döndüğümde yan odada gitar çalan bir genç gördüm. Yanına gittim ve biraz takıldık. Aynı rotada seyahat eden 18 yaşında bir İngiliz; Billy. Gayet kafa dengi çıktı. Akşam onunla dışarı çıktık ve canlı müzik yapan birkaç yer dolaştık. Çok başarılı olmayan birkaç grup dinledik. Ertesi gün etrafı dolaştık. Kuta da gündüz yapacak fazla birşey yok. Burada da motosiklet kiralayıp farklı plajlar ve beldeleri gezmek mümkün. İnsanlar gündüz ya yatıyorlar ya da plajda takılıyorlar. Akşam herkes dışarıda barlarda ve kulüplerde eğleniyorlar. Etraf Avusralya'lı gençlerle dolu. Fiyatlar Ubud'a göre daha makul geldi bana. Ubud'da herkes tersini söylemişti.
Sonraki gün de Billy ile vakit geçirdik. Sonrasında Kuta sıkmaya başladı; ben Gili adalarına gitmeye karar verdim o Jakarta'ya dönecekti. Ama fikrini değiştirdi ve benimle Gili Adalarına gelmeye karar verdi. Biletleri aldık ve önce minibüse sonra bota atlayıp Gili Trawangan adasına geldik...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder