Mavi Gitarın Sesi: Nepal

8 Ekim 2013 Salı

Nepal - Katmandu 1

Katmandu'daki 2. günümde Otelimi değiştirdim ve gürültüden sabaha kadar uyuyamayacağım "Potala Hotel"e yerleştim. Sonrasında attık kendimizi sokağa Yiğit ile birlikte. Sokaklar, cadderler, yerel halk, çarşı pazar, trafik, beyni şeyeden korna sesleri eşliğinde dolandık. Hiç durmadan kornaya basılan, hiçbir kuralı olmayan kaotik bir trafik mevcut. Çok turistik olan Thamel bölgesinden çıkıp gerçek Nepal'i görmek çok keyif verici. Hatta gitar çalan çocuklarla karşılaşıp gitar bile çaldımm :)))

Sonra Durbar Meydanına gittik. Çok güzel, kalabalık ve keyifli bir yer. Fotoğraf çektim, çekildim, etrafı inceledim ve oturup bana bişeyler satmaya çalışan satıcılarla sohbet ettim. Birşey satamasalar da surat yapmıyorlar. Nepal'liler tatlı insanlar. Jimi Hendrix'in Katmandu'ya gelip de oturup sigara içtiği Tapınağın fotoğrafını çektim ve tatlı bir his yaşadım. Eee 60'lı yılların Hippy merkeziymiş ne de olsa. O yıllarda Avrupa ve Amerika'dan yola çıkan hippiler İstanbul'da toplanıp otobüslerle
Katmandu'ya gelirlermiş. Hatta varış noktalarının ismi "Freak Street". O zamanlar çok renkli olsa gerek ama şu an sıradan bir sokak görünümünde.

Nepalde iki din var: Hinduizm ve Budizm. Ağırlıklı olarak Hindu'lar. Hinduizm'le ile ilgili bilgiler internette bolca mevcut. Burada anlatmak için cebelleşmeyeyim :) Durbar meydanında gittiğim "Yaşayan Tanrıça Tapınağı" çok ilgiçti. Tanrıça, tapınağın içinde yaşayan küçüçük bir kız aslında. Hindular, Astrolojik takvime göre belli zamanlarda köylerde doğan kız çocuklarını çeşitli sınavlara tabi tutuyorlar ve bu süreç sonunda başarılı olan çocuğun Tanrıça olduğuna karar veriyorlarmış. Tanrıça'yı seçtikten sonra onu Tapınağa yerleştirip ona tapıyorlar :) Taki küçük kız "Regl" olana kadar. Kız çocuğu regl olup da kadınlığa adım attığında Tanrıça olmaktan çıkıyor ve yeni Tanrıça aranıyor...

Akşam Sinan'la buluştuk. Yanında 3 aydır Nepal'de dolanan Aslı da vardı. Akşam dördümüz takıldık. Aslı, işinden sıkılıp istifa edip
Nepal'i gezmeye karar vermiş çok kafa dengi bir kız. Hemen bir program yapıp ertesi gün "Bhaktapur" a gitmeye karar verdik. Sabah buluşup şehirde dolaştıktan sonra Aslı ile birlikte Bhaktapur'n yolunu tuttuk. Nepal dünyanın en fakir ülkelerinden biri olduğu için doğal olarak evlere şenlik bir otogarı ve otobüsleri var. Atladık bir otobüse ( minibüsten hafifçe büyük ) ve "Küçük bir otobüse kaç kişi sığar acaba???" sorumuza cevap aradık. Bir buçuk saatlik yolculuğumuz boyunca, bana mütemadiyen dayayan "Arkadan ittiriyorlar ben naapiim abi" ifadesini hiç bozmayan abi dahil önümüz sağımız solumuz sobe şekinde Bhaktapur'a vardık...